พระสูตรนี้ทำให้มีกำลังใจในการเจริญจิตตภาวนา และเจริญเมตตา เพราะเห็นอานิสงส์มากกว่าการให้ทาาน เคยนำเสนอแล้วสองครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งที่สาม เพราะเห็นว่ามีเนื้อหาดี กระตุ้นเตือนจิตใจให้เกิดความอุตสาหะในการเจริญจิตตภาวนาและเมตตาเป็นอย่างยิ่ง จึงนำมาเสนออีก
พระสูตรนี้อยู่ในพระไตรปิฎก (ฉบับ มจร.) เล่มที่ ๑๖ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค ข้อที่ ๒๒๖ หน้า ๓๑๕
๔. โอกขาสูตร
ว่าด้วยการให้ทาน
[๒๒๖] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่
... เขตกรุงสาวัตถี ...
ภิกษุทั้งหลาย
บุคคลใดพึงให้ทานประมาณ ๑๐๐ หม้อใหญ่ในเวลาเช้า บุคคลใดพึงให้ทานประมาณ ๑๐๐ หม้อใหญ่ในเวลาเที่ยง
บุคคลใดพึงให้ทาน ประมาณ ๑๐๐ หม้อใหญ่ในเวลาเย็น
บุคคลใดพึงเจริญเมตตาจิตในเวลาเช้าอย่างน้อย เพียงขณะการหยดน้ำนมโค[1]
บุคคลใดพึงเจริญเมตตาจิตในเวลาเที่ยงอย่างน้อยเพียง ขณะการหยดน้ำนมโค
หรือบุคคลใดพึงเจริญเมตตาจิตในเวลาเย็นอย่างน้อยเพียงขณะการหยดน้ำนมโค
การเจริญเมตตาจิตนี้มีผลมากกว่าทานที่บุคคลให้แล้ว ๓ ครั้ง ในวันหนึ่งนั้น
ภิกษุทั้งหลาย
เพราะเหตุนั้น เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้ว่า
เราทั้งหลายจักเจริญเมตตาเจโตวิมุตติ จักทำให้มาก ทำให้เป็นดุจยาน
ทำให้เป็นที่ตั้ง ทำให้ตั้งมั่น สั่งสม ปรารภดี เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้
โอกขาสูตรที่
๔ จบ
[1] เพียงขณะการหยดน้ำนมโค
ในที่นี้หมายถึงการรีดน้ำนมโคครั้งเดียว หรือการใช้นิ้วมือ ๒
นิ้วจับก้อนของหอมแล้วสูดดมครั้งเดียว (สํ.นิ.อ. ๒/๒๒๖/๒๔๘)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น