รุณณสูตร ว่าด้วยการขับร้องคือการร้องไห้ในอริยวินัย, อติตติสูตร ว่าด้วยสิ่งที่เสพไม่รู้จักอิ่ม

เจริญสุข  เจริญธรรม ญาติธรรมและกัลยาณมิตรทั้งหลาย

ว่างเว้นเป็นเวลานานพอสมควรที่ไม่ได้นำเอาธรรมจากพระสูตรมาฝากกัน เพราะต้องการให้พักสายตาและสมองบ้าง ที่ผ่านมาจึงได้นำเอาสื่อธรรมะ มาเสนอเพื่อความบันเทิงและผ่อนคลาย เมื่อกาลเวลาผ่านไปพอสมควรแล้ว จึงได้นำเอาพระสูตรมาฝากอีกเช่นเคย  

วันนี้นำเสนอพระสูตรสั้น ๆ แต่กินความหมายกว้างมาก 

พระแรกชื่อว่า รุณณสูตร ว่าด้วยการหัวเราะคือการร้องไห้ในอริยวินัย

พระสูตรที่สองชื่อว่า อติตติสูตร  ว่าด้วยสิ่งที่เสพไม่รู้จักอิ่ม

ทั้งสองสูตรนี้อยู่ใน อังคุตตรนิกาย  ติกนิบาต พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๐ 

               ๕. รุณณสูตร
         ว่าด้วยการขับร้องคือการร้องไห้ในอริยวินัย
            [๑๐๘]    ภิกษุทั้งหลาย    การขับร้องคือการร้องไห้ในอริยวินัย    การฟ้อนรำคือ
ความเป็นบ้าในอริยวินัย    การหัวเราะจนเห็นฟันมากเกินไปคือความเป็นเด็กในอริยวินัย
            เพราะเหตุนั้นแล    เธอทั้งหลายจงละโดยเด็ดขาดในการขับร้องและการฟ้อนรำ
เมื่อเธอทั้งหลายมีความเบิกบานในธรรม    เพียงแค่ยิ้มแย้มก็เพียงพอแล้ว
                  รุณณสูตรที่ ๕ จบ

               ๖. อติตติสูตร
               ว่าด้วยสิ่งที่เสพไม่รู้จักอิ่ม
            [๑๐๙]    ภิกษุทั้งหลาย    ความอิ่มในการเสพสิ่ง    ๓    ประการ    ย่อมไม่มี
                              ความอิ่มในการเสพสิ่ง    ๓    ประการ    อะไรบ้าง    คือ
                                      ๑.    ความอิ่มในการนอนหลับ
                                      ๒.    ความอิ่มในการเสพเครื่องดื่มคือสุราและเมรัย
                                      ๓.    ความอิ่มในการเสพเมถุนธรรม
            ภิกษุทั้งหลาย    ความอิ่มในการเสพสิ่ง    ๓    ประการนี้แลย่อมไม่มี
                  อติตติสูตรที่ ๖ จบ