สารีปุตตเถรมาตุเปติวัตถุ เรื่องนางเปรตอดีตมารดาพระสารีบุตรเถระ

 เรื่องนี้เป็นเรื่องของนางเปรตที่เคยเป็นมารดาของพระสารีบุตรเถระ พระอัครสาวกเบื้องขวาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้มีปัญญามากรองจากพระพุทธองค์ ได้พบกับนางเปรตและได้พูดคุยถามความเป็นมาของนางเปรต นางเปรตบอกว่าพระเถระว่า เธอเคยเป็นมารดาของพระเถระในชาติอื่นๆ แต่ได้ทำกรรมที่เป็นบาปไว้มากจึงต้องมาเกิดเป็นเปรต มีรูปร่างผอมโซ กินเลือดและหนองเป็นอาหาร 

นางขอร้องให้พระเถระทำบุญแล้วอุทิศส่วนบุญให้นางบ้าง พระเถระจึงทำตามที่นางขอ โดยสร้างกุฏิ ๔ หลัง ถวายพระสงฆ์ที่มาจาก ๔ ทิศ และถวายข้าว ปลา อาหาร อย่างอื่นด้วย แล้วอุทิศส่วนบุญให้นาง  พอสิ้นคำอุทิศของพระเถระ ผลบุญก็เกิดแก่นาง นางกลายเป็นเทพธิดา มีผิวพรรณผ่องใสงดงาม มีรัศมีแผ่ซ่านออกจากกาย มีเครื่องประดับตกแต่งมากมาย 

จากเรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า การทำบุญแล้วอุทิศส่วนบุญให้ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว มีผลต่อญาติของเรา โดยเฉพาะผู้ที่เกิดเป็นเปรต เพราะฉะนั้นชาวพุทธทั้งหลายควรทำบุญแล้วอุทิศส่วนบุญทุกครั้งที่ทำ ผลบุญจะได้ถึงแก่ญาติทั้งหลายของเรา

เรื่องนี้อยู่ในพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๖ ข้อ ๑๑๖_๑๓๓ หน้าอาจจะไม่ตรงกัน ถ้าต้องการค้นหา พิมพ์ชื่อเล่ม และชื่อเรื่องก็คงจะพอ

๒. สารีปุตตเถรมาตุเปติวัตถุ

เรื่องนางเปรตอดีตมารดาพระสารีบุตรเถระ

(พระสารีบุตรเถระถามนางเปรตตนหนึ่งว่า)

[๑๑๖]  แน่ะนางผู้มีร่างกายซูบผอม  มีแต่ซี่โครงผุดขึ้น 

เธอเปลือยกาย  มีผิวพรรณและรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว 

ซูบผอม  มีร่างกายสะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น 

เธอเป็นใครกันเล่ามายืนอยู่  ณ  ที่นี้

(นางเปรตตอบว่า)

[๑๑๗] เมื่อก่อนในชาติอื่น ๆ 

ดิฉันเกิดในตระกูลศากยะ  เป็นมารดาของท่าน 

ดิฉันเข้าถึงเปตวิสัย  ถูกความหิวกระหายครอบงำ

[๑๑๘]  ดิฉันถูกความหิวกระหายครอบงำแล้ว

จึงกินน้ำลาย  น้ำมูก  เสมหะที่เขาถ่มทิ้งแล้ว 

กินมันเหลวซากศพที่ถูกเผาอยู่ 

และกินโลหิตของหญิงทั้งหลายผู้คลอดลูก

[๑๑๙]  กินโลหิตของคนที่มีแผลและผู้ที่ถูกตัดจมูกและศีรษะ 

และกินหนัง  เนื้อ  เอ็นเป็นต้น  ที่อาศัยร่างกายชายหญิง

[๑๒๐]  ดิฉันไม่มีที่พึ่ง  ไม่มีที่อยู่อาศัย  นอนบนเตียงอันแปดเปื้อน 

กินหนองและเลือดของปศุสัตว์และมนุษย์ทั้งหลาย

[๑๒๑]  ลูกน้อยเอ๋ย  ขอลูกจงให้ทานเพื่อแม่ 

ครั้นให้แล้วจงอุทิศส่วนบุญนั้นให้แม่บ้าง 

ถ้ากระไร  แม่จะพึงพ้นจากการกินหนองและเลือด

[๑๒๒] พระสารีบุตรเถระฟังคำของมารดาแล้วคิดจะช่วยเหลือ 

จึงปรึกษาพระมหาโมคคัลลานเถระ  พระอนุรุทธะ  และพระกัปปินะ

[๑๒๓] ได้สร้างกุฎี  ๔  หลัง  แล้วถวายกุฎี  ข้าว  และน้ำ

แด่พระสงฆ์ผู้มาจากทิศทั้ง  ๔  อุทิศส่วนบุญให้มารดา

[๑๒๔]  ในลำดับที่พระเถระอุทิศส่วนบุญให้นั่นเอง 

วิบากคือ  อาหาร  น้ำดื่ม  และเครื่องนุ่งห่ม 

ก็เกิดขึ้นแก่นางเปรตนั้น  นี้เป็นผลแห่งทักษิณา

[๑๒๕]  ลำดับนั้น  นางมีร่างกายหมดจด  นุ่งผ้าสะอาด 

สวมใส่ผ้าเนื้อดีกว่าผ้าแคว้นกาสี 

มีพัสตราภรณ์และเครื่องประดับวิจิตรงดงาม 

เข้าไปหาพระมหาโมคคัลลานเถระ

(พระมหาโมคคัลลานเถระถามนางเปรตนั้นว่า)

[๑๒๖]  แม่เทพธิดา  เธอมีผิวพรรณงามยิ่งนัก 

เปล่งรัศมีสว่างไสวไปทั่วทุกทิศสถิตอยู่  ดุจดาวประกายพรึก

[๑๒๗] เพราะบุญอะไรเธอจึงมีผิวพรรณงามเช่นนี้ 

ผลอันพึงปรารถนาจึงสำเร็จแก่เธอในวิมานนี้ 

และโภคะทั้งมวลล้วนน่าพอใจจึงเกิดขึ้นแก่เธอ

[๑๒๘]  แม่เทพธิดาผู้มีอานุภาพมาก  อาตมาขอถามว่า 

สมัยเมื่อเธอเกิดเป็นมนุษย์ได้ทำบุญอะไรไว้ 

เพราะบุญอะไรเธอจึงมีอานุภาพรุ่งเรือง 

และมีรัศมีกายสว่างไสวไปทั่วทุกทิศอย่างนี้

(เทพธิดานั้นตอบว่า)

[๑๒๙] เมื่อก่อนในชาติอื่น ๆ  ดิฉันเป็นมารดาของพระสารีบุตรเถระ 

เข้าถึงเปตวิสัย๑  ถูกความหิวกระหายครอบงำ

[๑๓๐]  ดิฉันถูกความหิวกระหายครอบงำแล้ว 

ได้กินน้ำลาย  น้ำมูก  เสมหะที่เขาถ่มทิ้งแล้ว 

กินมันเหลวซากศพที่ถูกเผาอยู่ 

และกินโลหิตของหญิงทั้งหลายผู้คลอดลูก

[๑๓๑]  กินโลหิตของคนที่มีแผลและผู้ที่ถูกตัดจมูกและศีรษะ 

และกินหนัง  เนื้อ  เอ็นเป็นต้น  ที่อาศัยร่างกายชายหญิง

[๑๓๒] ดิฉันไม่มีที่พึ่ง  ไม่มีที่อยู่อาศัย  นอนบนเตียงอันแปดเปื้อน 

กินหนองและเลือดของปศุสัตว์และมนุษย์ทั้งหลาย

[๑๓๓] ดิฉันบันเทิงอยู่เพราะทานของพระสารีบุตร จึงไม่มีภัยแต่ที่ไหน ๆ 

พระคุณเจ้าผู้เจริญ  ดิฉันจะไหว้พระสารีบุตร

ผู้เป็นปราชญ์  มีความกรุณาในโลก    

 

สารีปุตตเถรมาตุเปติวัตถุที่  ๒  จบ