โสภณสูตร ว่าด้วยบุคคลผู้ทำหมู่ให้งาม

ในพระสูตรนี้พระพุทธองค์ตรัสว่า บุคคล ๔ จำพวก คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ผู้ฉลาดเฉียบแหลม มีการศึกษาดี แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมทำหมู่ให้งาม 

จากพระสูตรนี้สามารถวิเคราะห์ได้ว่า บุคคล ผู้ฉลาด แต่ไม่ได้รับการศึกษา ก็อาจจะไม่เป็นที่ยอมรับนับถือจากหมู่คณะก็ได้ หรือ ผู้ฉลาดมีปัญญาดี มีการศึกษาดี แต่ไม่ประพฤติดี ไม่ปฏิบัติชอบก็อาจจะไม่ได้รับความเคารพนับถือจากหมู่คณะก็ได้  

จากเนื้อความในพระสูตรนี้สามารถสรุปได้ว่า บุคคลผู้ที่จะได้รับความเคารพนับถือจากหมู่คณะต้องเป็นคนฉลาดด้วย มีการศึกษาดีด้วย และที่สำคัญต้องประพฤติดีปฏิบัติชอบตามทำนองคลองธรรมด้วย 

พระสูตรนี้ อยู่ในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑ อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต 

๗. โสภณสูตร

ว่าด้วยบุคคลผู้ทำหมู่ให้งาม

[๗] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๔ จำพวกนี้ ผู้เฉียบแหลม ได้รับคำแนะนำดี แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมทำหมู่ให้งาม

บุคคล ๔ จำพวกไหนบ้าง คือ

ในธรรมวินัยนี้

๑.ภิกษุผู้เฉียบแหลม ได้รับคำแนะนำดี แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมทำหมู่ให้งาม

๒.ภิกษุณี ฯลฯ

๓.อุบาสก ฯลฯ

๔.อุบาสิกาผู้เฉียบแหลม ได้รับคำแนะนำดี แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมทำหมู่ให้งาม

ภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๔ จำพวกนี้แลผู้เฉียบแหลม ได้รับคำแนะนำดี แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมทำหมู่ให้งาม

บุคคลผู้เฉียบแหลม แกล้วกล้า เป็นพหูสูต

ทรงธรรม และปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม

เรียกว่าผู้ทำหมู่ให้งาม

ภิกษุผู้สมบูรณ์ด้วยศีล ภิกษุณีผู้เป็นพหูสูต

อุบาสกผู้มีศรัทธา และอุบาสิกาผู้มีศรัทธา๑

ชนเหล่านี้แลย่อมทำหมู่ให้งาม

ชนเหล่านี้แลชื่อว่าสังฆโสภณ

โสภณสูตรที่ ๗ จบ